Kim są hakerzy

W świecie, w którym rzeczywistość wirtualna zyskuje na popularności, pojawiają się również ciemne jej strony. Potocznie przyjęło się, że najbardziej winni takiej sytuacji są hakerzy. Potocznie przyjęło się, że ich rolę spełniają zdolni programiści, którzy potrafią wykryć błędy w oprogramowaniu i sprytnie je wykorzystać – oczywiście zgodnie z własnymi potrzebami i pomysłami. Poczynania takich osób zawsze stoją w sprzeczności z intencjami posiadaczy i twórców danego oprogramowania.

Sama nazwa hakerzy wzięła się od słowa hack, które oznaczało żart- jakiś dowcip, który „wycinali” studenci jednego z kampusów uniwersyteckich w Sanach Zjednoczonych. Początkowo miano to nadawali sobie wzajemnie członkowie modelarskiego klubu – bardzo szybko okazało się jednak, że to określenie zaczęło przenosić się na grunt informatyczny. I finalnie jest to określenie funkcjonujące jedynie w branży IT.

Warto pamiętać, że nie wszystkie systemy są łatwe do rozpracowania – z niektórymi hakerzy muszą się nieźle natrudzić – najczęściej hakowane są systemy uniksowe. Pozostałe są zdecydowanie trudniejsze do rozporacowania.

Okazuje się, że pomimo iż osób włamujących się do systemów i programów jest bardzo wielu, hakerzy nie tworzą żadnej spójnej społeczności. Niemniej jednak poszczególni „włamywacze” często komunikują się ze sobą, zwłaszcza, gdy potrzebują swojego wsparcia i pomocy handyhülle mit ösenview it nowdiscover this. Co do zasady – kultura hakerska opiera się przede wszystkim na tak zwanej kulturze technomerytokratycznej, której główną zasadą jest nacisk na podnoszenie wszelkich możliwych kwalifikacji technicznych. Te z kolei pozwalają na ciągłe rozwijanie swoich umiejętności, co sprawia, że hakerzy bardzo chętnie nastawieni są na dzielenie się wiedzą związaną przede wszystkim z dostępnością do kodu źródłowego.

Prawda jest taka, że w tej społeczności również panują określone zasady. Jedną z naczelnych wartości, której hołdują członkowie danego środowiska jest wolność – rozumiana i postrzegana w trzech wymiarach:

– wolność tworzenia – nieskrępowana przez żadne konkretne zasady

– wolność w dostępie do wiedzy – mają dostęp do wszelkich źródeł

– wolność form dzielenia się wiedzą – mogą dzielić się know-how jak chcą i z kim chcą.

Tak rozumianą kulturę hakerów określa się jako kulturę daru.

Kolejną istotną wartością, której hołdują hakerzy, jest uznanie, rozumiane jako prestiż jaki może zyskać haker w swoim środowisku – osiągane przez udostępnianie innym własnych programów, czy rozwiązań w istniejących już programach. Warto pamiętać, że formalne wykształcenie jako takie absolutnie nie przekłada się na uznanie wśród hakerów – większość z nich to studenci, szczególnie kierunków technicznych i innych nauk ścisłych.

Hakerzy to bardzo specyficzna społeczność – mimo, iż mają możliwość spotykania się poza internetem, najczęściej wszystkie interakcje między nimi mają charakter tylko i wyłącznie wirtualny. Ich komunikacja ma charakter nieformalny, dlatego też nie używają oni imion i nazwisk, tworząc swoją tożsamość wokół stworzonych przez siebie nicków.